De polyvagaal theorie (PVT) is de theorie die gaat over de neurobiologie van gevoelens van veiligheid.

Wanneer  je zenuwstelsel veiligheid kan en mag ervaren dan heb je een open houding, veel speelsheid, creativiteit en kracht. Je kunt optimaal functioneren, het leven goed doorleven met alle ups en downs.

Het heeft te maken met sociale verbinding met de ander en met onszelf via het neurale systeem van onze zintuigen en ons hart. Je kunt de verbinding voelen met jezelf en met de ander.  Er is openheid, gezien worden en gewaardeerd voelen.

Binnen de traumatherapie Somatic Experiencing® zorgt de PVT voor een goed begrip van de problemen  rondom trauma. Wanneer er heftig trauma is deelt de cliënt vaak gevoel van onmacht en schaamte. “Ik had mij moeten verdedigen, slaan of schoppen, ik heb gefaald”. Hij voelt zich onmachtig, schuldig en soms beschaamd.

Als reactie op extreem gevaar dan zal het lichaam als eerste reactie reageren met tonische immobiliteit, alsof je dood bent. Een situatie van dissociatie en bevriezing. Een noodzakelijke overlevingsrespons om de levensbedreigende situatie te kunnen overleven. De Fight- en/of Flightrespons kon niet ingeschakeld worden. De stand “het is niet veilig” blijft aanwezig en dit zorgt voor een voortdurende alertheid in het dagelijks functioneren. Het trauma geeft steeds impulsen aan het autonome zenuwstelsel om de ervaren onveiligheid in stand te houden. De ervaring van “het is veilig” is verstoord.

Dankzij de polyvagaal theorie, Stephen W. Porges  begrijp ik nu hoe het zenuwstelsel, en heel precies Nervus Vagus, de tiende hersenzenuw, zorgt voor veiligheid, wederkerigheid en verbinding. En kan ik deze wetenschap inzetten in mijn dagelijks werk.
In het boek “de polyvagaal theorie in therapie. Het ritme van regulatie” onderwijst Deb Dana op magnifieke wijze uitleg en tools voor in het dagelijks leven.

• In mijn behandelruimte zijn symbolen en signalen van veiligheid aanwezig.
• Als allereerst vooral empatisch te luisteren zonder oordeel.
• Het is de reactie op het trauma wat met name begrepen moet worden en niet zozeer het trauma.
• Ervaring van veiligheid laten ontstaan om te kunnen werken met het trauma.